แบบฝึกหัดทดสอบระดับฝีมือ

เกี่ยวกับลมหายใจและการจับกิน

สำหรับผู้หัดเล่นหมากล้อม ลมหายใจเป็นเรื่องที่สำคัญเพื่อที่จะเอาตัวรอดและเห็นโอกาสจับกิน

เกี่ยวกับการตัด, การเชื่อม และข้อต่อรอง (โคะ)

เราเชื่อมหมากเพื่อช่วยให้กลุ่มหมากแข็งแรง และตัดหมากก็เพื่อให้อีกฝ่ายอ่อนแอลง หากเราแข็งแรงก็ไม่มีความจำเป็นต้องเชื่อม หากเขาแข็งแรงก็ไม่จำเป็นต้องตัด สำหรับในข้อต่อรองก็เช่นกัน พยายามไล่เรียงระดับความสำคัญให้ดี เช่นในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มหรือการลดพื้นที่

เกี่ยวกับจุดห้ามวาง, ห้องจริง-ห้องปลอม และการสร้างสองห้อง

การสร้างสองห้องจริงเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะการถูกจับกินกลุ่มใหญ่ง่าย ๆ อาจหมายถึงความพ่ายแพ้ ดังนั้นต้องรู้จักการเดินสร้างห้องจริง และรู้ว่าเมื่อไหร่ควรทิ้งหรือสละหมาก ซึ่งเกี่ยวข้องโดยตรงกับระดับฝีมือของนักหมากล้อม

เกี่ยวกับการเปิดเกม, พื้นที่ และการปิดเกม

ช่วงที่ยากที่สุดเป็นช่วงของการเปิดเกม จำนวนหมากยิ่งน้อยยิ่งหมายความว่ามีทางเลือกมาก การเริ่มต้นที่ไม่ดีย่อมส่งผลกระทบตลอดทั้งเกม ส่วนช่วงปิดเกมเป็นช่วงตีกรอบสร้างขอบเขตพื้นที่อย่างชัดเจนจึงเป็นช่วงของการคำนวณ ดำเนินหมากจากแต้มที่มากที่สุดจนจบเกม

เกี่ยวกับสองทางเลือก (มิอาย) และ มือนำ - มือตาม

สองทางเลือกหรืออีกคำพูดหนึ่งที่คล้ายกันคือ ทางออกสองทาง เป็นการเตรียมแผนสำรองเอาไว้เสมอสำหรับกลุ่มหมากที่มีความสำคัญ ส่วนมือนำคือโอกาสที่จะได้ริเริ่มก่อการใด ๆ ได้ก่อนอีกครั้ง ในทางตรงกันข้ามมือตามย่อมเสียโอกาสให้กับอีกฝ่ายริเริ่มก่อน อย่างไรก็ตามหากมือตามมีค่ามากกว่า 2 เท่าขึ้นไปก็มีค่าควรเล่นเช่นกัน

การได้มือนำส่วนหนึ่งมาจากการทิ้งหรือสละหมากด้วย เพื่อริเริ่มดำเนินการในตำแหน่งใหม่ที่สร้างโอกาสมากกว่าเล่นในตำแหน่งเดิมที่คุณค่าจะคล้อย ๆ ลดลงไปเรื่อง ๆ ผู้ที่คอยวิ่งตามจึงมักจะช้ากว่าหนึ่งก้าวเสมอ

เกี่ยวกับเทคนิคการจับกิน (เทะซึจิ)

การกระทบกระทั่งมักเกิดในช่วยกลางเกม จึงต้องระวังที่จะถูกลดลมหายใจจากการโยนหมากให้กิน เรื่องแรกที่ควรรู้คือ “ขั้นบันได” กระทั่งมีสุภาษิตว่า ไม่รู้จักขั้นบันไดอย่าเล่นหมากล้อม และเทคนิคอื่น ๆ “อาตาริสองทาง” “ตาข่าย” “ศอกกลับ” โยนให้กินแล้วกินกลับทันที “หมากรัดตัว” “การไล่จับกิน” โจทย์ที่ยากมากขึ้นกว่านี้ก็เพียงเกิดจากการนำเอาพื้นฐานเหล่านี้มารวมกันในข้อเดียว